Historia pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego

Wszystkim znany jest obraz Jezusa Miłosiernego. Najbardziej rozpowszechnionym wizerunkiem jest obraz „Jezu Ufam Tobie” z Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Został on namalowany przez artystę Adolfa Hyłę w 1943 roku jako jego osobiste wotum za ocalenie z wojny. Obraz ten z początku miał inny wygląd. Jednakże przy sugestii ks. Sopoćki, który w obrazie tym nie widział przesłania siostry Faustyny w 1954 r. Adolf Hyła przemalował obraz zmieniając tło na kolor ciemny, a pod stopami Jezusa rysuje posadzkę.

Natomiast pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego powstał w Wilnie 10 lat wcześniej od obrazu łagiewnickiego w 1934 roku, a twórcą jego był tamtejszy malarz prof. Eugeniusz Kazimirowski. Obraz ten przeszedł różne koleje losu. Były przynajmniej trzy takie sytuacje kiedy mógł zaginąć, jednak Opatrzność Boska nie pozwoliła, aby nie narodził się kult Jezusa Miłosiernego. Oto historia powstania tego obrazu:

22 lutego 1931 r. – PŁOCK

Helena Kowalska, która w zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przyjęła imię Faustyna 22 lutego
1931 roku, w klasztorze w Płocku po raz pierwszy miała widzenie. Usłyszała wtedy jak przemówił do niej
Pan Jezus: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz z podpisem: Jezu ufam Tobie! Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie.”

Styczeń 1934 r. – WILNO

Siostra Faustyna wyjeżdża do Wilna do tamtejszego zakonu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i spotyka tam
księdza Michała Sopoćko, który zostaje jej kierownikiem duchownym, który w dużej mierze przyczynia się
do ogłoszenia światu o miłosierdziu Bożym. Po zwierzeniu się siostry Faustyny o swoich widzeniach ksiądz Sopoćko zleca malowanie obrazu Jezusa Miłosiernego wileńskiemu artyście malarzowi prof. Eugeniuszowi Kazimirowskiemu.

Syn Augusta i Marii z Kossakowskich. W latach 1892-1897 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Do 1914 mieszkał w Krakowie. Od 1915 roku był wieloletnim nauczycielem seminarium nauczycielskiego w Wilnie i dekoratorem teatralnym w Teatrze Wielkim i Teatrze Polskim w Wilnie. Od 1936 roku mieszkał w Białymstoku.
Cały dorobek Kazimirowskiego z Białegostoku oraz pozostawiony w Krakowie i we Lwowie zaginął po jego śmierci w 1939. Zachowało się tylko kilka obrazów z okresu wileńskiego.

Dom, w którym był malowany pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego, był mieszkaniem ks. Sopoćko
i malarza Kazimirowskiego.

Obecnie jest to DOM ZGROMADZENIA SIÓSTR JEZUSA MIŁOSIERNEGO. Wilno, ul. Rasu 6

Czerwiec 1934 r.– WILNO
Kiedy namalowany obraz był już gotowy powstał problem z umieszczeniem napisu:
„Jezu, ufam Tobie” Ze względu na to, że napis nie mieścił się na obrazie ks. Sopoćko umieścił go na specjalnej tabliczce na ramie. Od tej chwili obraz przebywał w mieszkaniu ks. Sopoćki przy ul. Rossa 6.

25 -27 kwiecień 1935 r. – WILNO
Ks. Sopoćko dostał zaproszenie proboszcza Ostrej Bramy, ks. Stanisława Zawadzkiego, aby na uroczystości zakończenia Jubileuszu Odkupienia Świata 25-27 kwietnia 1935 r. wygłosić kazanie nt. Miłosierdzia Bożego. Korzystając z okazji wystawia obraz Jezusa Miłosiernego w szczycie okna galerii ostrobramskiej. Właśnie wtedy, po raz pierwszy został ukazany światu nowy wizerunek Zbawiciela, Jezusa Miłosiernego.
Działo się to w sanktuarium Ostrobramskiej Matki Bożej Miłosierdzia w Wilnie

19 kwietnia 1936 r. – WILNO
Po roku, w Niedzielę Przewodnią 19 kwietnia 1936 r. ks. Sopoćko w kościele św. Michała gdzie był proboszczem zawiesza obraz Miłosierdzia Bożego. Obraz wisi w kościele tylko do Bożego Ciała, gdyż nie było oficjalnego pozwolenia na wystawienie obrazu do kultu. Po procesji obraz zostaje przeniesiony do
zakrystii. Wcześniej, w marcu 1936 r. Św. S. Faustyna wyjeżdża do Łagiewnik i do Wilna już nie powróci.

4 kwietnia 1937 – WILNO
Ksiądz arcybiskup Jałbrzykowski wydał pozwolenie na zawieszenie obrazu w kościele, co też ks. Sopoćko uczynił w niedzielę przewodnią dnia 4 kwietnia 1937 r. w kościele św. Michała Archanioła. W tym też dniu ks. Sopoćko dokonał poświęcenia obrazu, spełniając w ten sposób życzenie Jezusa: „Chcę, aby ten obraz (…) był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia”.
Obraz powieszono po prawej stronie prezbiterium obok wielkiego ołtarza.

1939 – 1945 r.– WILNO
Według relacji ks. Sopoćki wizerunki Jezusa Miłosiernego rozpowszechniły się w całym kraju, zaczęły także pojawiać się w innych kościołach. Rozpowszechniane także przez ks. Sopoćkę obrazki i modlitewniki znajdowały licznych odbiorców przed wojną, jak i w czasie wojny, gdyż ludzie spontanicznie wyczuwali w kulcie Miłosierdzia Bożego ratunek i nadzieję Bożego zmiłowania. W latach 1940-1945 wykonano 150 000 kopii wizerunku w postaci fotografii.
Przy obrazach Najmiłosierniejszego Zbawiciela zjawiły się liczne wota, świadczące o łaskach.

1947 r.

W związku ze zmianą granic państwowych po II wojnie światowej, ks. Sopoćko zostaje wezwany przez abpa. Jałbrzykowskiego do Białegostoku. Wilno zostaje zagarnięte prze Sowietów. Nastąpiła powszechna ateizacja. Zamknięto także kościół św. Michała. Wyposażenie świątyni rozgrabiono, a co cenniejsze dzieła sztuki wywieziono. Taki sam los mógł spotkać obraz Jezusa Miłosiernego. Obraz jednak pozostał.

Lipiec 1951 r.– WILNO

W lipcu 1951 r. Janina Rozdziewicz oraz Bronisława Miniotaite przechodząc obok kościoła św. Michała,
zauważyły uchylone drzwi. Kościół był całkowicie pusty oprócz wiszącego obrazu Miłosierdzia Bożego. Za niewielką zapłatę wykupiły obraz od krzątającego się tam stróża. Obraz schowały w domku na strychu pod strzechą.

1951 – 1956 r.- WILNO

Janina Rozdziewicz zostaje aresztowana i wyrokiem sądu zostaje skazana na 10 lat pobytu na Syberii. Do Wilna wraca po amnestii 18 października 1954 r. Obraz wciśnięty pod belkę stropową narażony był na szkodliwe działania atmosferyczne i uległ zniszczeniu tak dalece,
że należało go oddać do renowacji. Renowacji zgodziła się wykonać, oczywiście nielegalnie,
pani Helena Szmigielska. Bożej interwencji przypisywała Helena fakt, że mimo wnikliwości komisji nie zauważono obrazu Jezusa Miłosiernego. Artystka wykonała także kopię obrazu, która do dziś znajduje się w kaplicy Sióstr Jezusa Miłosiernego – ul. Rassu 6.

2 listopada 1956 r. przed wyjazdem do Polski pani Janina Rozdziewicz przekazała odnowiony obraz proboszczowi kościoła pw. Ducha Świętego – ks. Elertowi. Ks. Józef Grasewicz proboszcz parafii w Nowej Rudzie koło Grodna, szukał jakiegoś obrazu do kościoła. Kiedy zobaczył obraz Jezusa Miłosiernego u ks. Elerta, poprosił o podarowanie go. Ksiądz Elert łatwo zgodził się oddać obraz.

1957 – 1986 r. – NOWA RUDA k/GRODNA

W roku 1970 władze sowieckie postanowiły zamienić kościół w Nowej Rudzie na magazyn.
Przy bohaterskiej postawie miejscowej ludności cały inwentarz wywieziono do pobliskiego kościoła w Porzeczu. Pozostał jedynie obraz Jezusa Miłosiernego, gdyż był zawieszony bardzo wysoko i jego zdjęcie przysparzało dużych trudności. Pozostał tam przez 16 lat.

Zatroskany o los obrazu ksiądz Grasewicz poprosił malarkę z Grodna, Marię Gawrosz, o zrobienie kopii. Pod osłoną nocy, jesienią 1986 r. dokonano zamiany obrazów i z pomocą wtajemniczonych sióstr zakonnych Matki Miłosierdzia, zdjęty z blejtramu obraz zrolowano i tej samej nocy przewieziono do Grodna, a potem do kościoła pw. Ducha Św. w Wilnie.

1986 – 2003 r.- WILNO

Ówczesny proboszcz parafii Ducha Św. ks. Aleksander Kaszkiewicz zgodził się przyjąć obraz, obawiał się jednak przyjąć go oficjalnie. Wykorzystał czas remontu, by zawiesić obraz.
Na jego polecenie, obraz został przemalowany. Zabieg ten w znacznym stopniu zmienił wygląd oryginalnego obrazu. Ponadto na obrazie domalowano czerwony napis JEZU, UFAM TOBIE, aby dopasować obraz do wnęki w ołtarzu podwinięto dolną krawędź, a u góry doklejono dodatkową owalną część.

W czasie swojej pielgrzymki na Litwę 5 września 1993 r. przed obrazem Pana Jezusa Miłosiernego modlił się papież Jan Paweł II.

2003 r. – WILNO

W kwietniu 2003 r. obraz przekazano do gruntownej konserwacji, która odbyła się w kaplicy domu
zakonnego Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego w Wilnie. Konserwacji dokonała pani Edyta
Hankowska-Czerwińska.

2005 r. – WILNO

Po gruntownym odnowieniu, obraz powrócił do kościoła pw. Ducha Św. skąd we wrześniu miał być uroczyście przeniesiony do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Taką decyzję podjął Metropolita wileński kard. Audrys Juozas Bačkis. Kościół pw. Ducha Św. jest kościołem parafialnym dla Polaków mieszkających w Wilnie. Msze Św. i nabożeństwa w tym kościele odprawiane są wyłącznie w języku polskim.

Parafianie tego kościoła Ducha Świętego, którzy od wielu lat adorowali „Święty Wizerunek” mieli dużą świadomość jego niezwykłej wartości religijnej i nie akceptowali decyzji Metropolity o przeniesieniu obrazu. Swoją postawą usiłowali więc wpłynąć na zmianę tej decyzji. Zaciągnięto całodobowe warty przy obrazie. Jednak sugestie wiernych nie wpłynęły na zmianę decyzji metropolity, obraz siłą wyniesiono z kościoła.

28 września 2005 r. – WILNO

28 września 2005 r. do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego uroczyście wprowadzono pierwszy obraz Jezusa
Miłosiernego i nastąpiło Jego odsłonięcie.

Opracował:
Tadeusz Kisiel – prezes Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Legnicy